De heer V. is eigenaar van een woning in Rotterdam, hij verhuurt deze aan een familielid. Op een dag meldt iemand via 112 dat een persoon onwel geworden is in deze woning. De hulpdiensten van de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (o.a. brandweer en ambulance) gaan met spoed naar de woning. Omdat er niemand open doet wanneer ze aanbellen, wordt de voordeur geforceerd. Ze treffen niemand aan. Later blijkt dat de melder een verkeerd huisnummer heeft doorgegeven. De heer V. wordt geconfronteerd met een fikse kostenpost voor de reparatie van de deur en vraagt de Veiligheidsregio om een schadevergoeding.

De schadeclaim wordt behandeld door de verzekeraar van de Veiligheidsregio. Van deze verzekeraar krijgt de heer V. tot zijn verbazing bericht dat hij geen vergoeding krijgt omdat de mensen van de Veiligheidsregio in deze kwestie niets kwalijk te nemen is. De heer V. begrijpt dat de hulpdiensten ook niet konden weten dat de melder een fout had gemaakt, maar hij vindt het niet eerlijk dat hij degene is die voor de kosten opdraait. Hij dient daarom een klacht in bij de ombudsman.

De ombudsman is ook van mening dat hier iets niet gaat zoals het hoort en vraagt de Veiligheidsregio om hier nog eens goed naar te kijken. De Veiligheidsregio neemt vervolgens contact op met de heer V. en biedt excuses aan voor de gang van zaken. Zijn verzoek om schadevergoeding is inderdaad ten onrechte afgewezen. Er was geen sprake van ‘eigen schuld’ aan de kant van deze woningeigenaar en de geleden schade behoort niet tot een ‘normaal maatschappelijk risico’. Daarom zal de Veiligheidsregio alsnog de reparatiekosten voor de deur van de heer V. vergoeden.