(samenvatting dossier 2015.611) Rotterdammers die niet met het openbaar vervoer kunnen reizen omdat zij lichamelijke of geestelijke beperkingen hebben, kunnen aanspraak maken op Vervoer op Maat. Vóór 1 januari 2015 konden zij ook kiezen voor een jaarlijks vrij te besteden budget van € 1.035, -. Mevrouw L. heeft vanaf 1994 een indicatie voor individueel vervoer. Zij koos ieder jaar voor het vrij te besteden bedrag.

Per 1 januari 2015 gelden er ten aanzien van het individueel vervoer nieuwe regels. De gemeente Rotterdam beoordeelt daarom begin 2015 opnieuw of mensen als mevrouw L. die een indicatie individueel vervoer hebben, daar nog recht op hebben en in welke vorm.

Voor die beoordeling gaat een Wmo-adviseur van de gemeente (Wmo = Wet maatschappelijke ondersteuning) op 13 januari 2015 bij mevrouw L. op huisbezoek. Tijdens dit huisbezoek stelt de Wmo-adviseur mevrouw L. een aantal vragen. Mevrouw L. is niet tevreden over het verloop van het huisbezoek. Zij vindt dat de Wmo-adviseur veel te veel vragen aan haar stelt die bovendien niet relevant zijn. Mevrouw L. ervaart het huisbezoek als een kruisverhoor.

De ombudsman stelt vast dat het gemeentelijk beleid over het individueel vervoer bij de Wmo-adviseur niet bekend was toen zij op huisbezoek ging bij mevrouw L. Dit betekent dat de Wmo-adviseur ten tijde van het huisbezoek niet wist waaraan zij de situatie van mevrouw L. moest toetsen. Daarnaast stelt de ombudsman vast dat de Wmo-adviseur de instructie had om zoveel mogelijk informatie in te winnen. Op huisbezoek gaan zonder toetsingskader en met de instructie om zoveel mogelijk informatie in te winnen leidde ertoe dat er veel vragen, waaronder niet relevante vragen, aan mevrouw L. werden gesteld. Daarmee is de privacy in het geding. De ombudsman vindt dat de gemeente door deze werkwijze te weinig rekening heeft gehouden met de belangen van mevrouw L.

De ombudsman is van oordeel dat de gemeente gehandeld heeft in strijd met de behoorlijkheidsvereisten Redelijkheid en Evenredigheid.