Mevrouw T. woont in een deelgemeente in Rotterdam. De deelgemeente heeft een verkeersbord geplaatst waarmee wordt toegestaan dat er met vier wielen op het trottoir voor haar woning wordt geparkeerd. Mevrouw T. is hier niet tevreden over, maar vindt bij de deelgemeente geen gehoor voor haar klacht. De ombudsman doet onderzoek en vraagt de deelgemeente naar de achtergrond. De deelgemeente geeft aan dat de straat waar mevrouw T. woont te smal is om langs de band of met twee wielen op de stoep te parkeren omdat de straat anders niet toegankelijk zou zijn voor andere auto’s of hulpdiensten. Een parkeerverbod in die straat is echter geen optie, omdat er hoge parkeerdruk is in het deel van de deelgemeente waar mevrouw T. woont. Daarom heeft de deelgemeente ervoor gekozen om toe te staan dat auto’s met vier wielen op de stoep staan.

De ombudsman constateert dat het besluit van de deelgemeente een verkeersbesluit is. Mevrouw had de gelegenheid moeten krijgen daartegen juridische stappen te ondernemen. Dat is echter niet gebeurd. Daarmee is mevrouw T. de mogelijkheid ontnomen voor haar rechten op te komen. De deelgemeente laat weten dat het verkeersbord inmiddels door diverse bewoners is verwijderd en de situatie nu maar zo te laten. Er komt geen verkeersbesluit en er wordt niet opnieuw verkeersbord geplaatst.

De deelgemeente handelt in strijd met het ‘fair play’ beginsel en dat is niet behoorlijk. De klacht is gegrond.